Deze kunst- en gebruiksvoorwerpen zijn getuigen van een tijd in de geschiedenis. Net zoals Chinese kleitabletten of Afrikaanse maskers nemen zij ons mee in een verleden tijd van de geschiedenis.

De Ming Yu collectie omvat antieke uurwerken, klokken met carillon, bronssculpturen, meubilair, glasobjecten, porselein, schilderijen. Antiquiteiten die een tijdsbeeld illustreren

Ming Yu's zoektocht naar zijn familiale oorpsrong in Tangtou - China. Link naar foto's

Bezoek het Yu bergdorp -Tang Tou.

Een verborgen stukje werelderfgoed.

De smalle weg naar Tang Tou - Qingtian*, het Oosterse bergdorp van de Yu familie.

The narrow road to Tang Tou - Qingtian*, oriental mountain village of the Yu family.

  De contekst

  Dit verhaal schetst de zoektocht van een zoon naar het geboortedorp van zijn Chinese vader in Qingtian China.
De zoon, Ming Yu werd in Nederland geboren uit de relatie van een Nederlandse vrouw en een Chinese man.
Zijn moeder, Helena Anna Vermij woonachtig in Amsterdam touwde zijn vader Yao Kuon Yu in 1945. ('verblijfsvergunning doc. Vreemdelingendienst 27/02/ 1942; getrouwd op 12/09/1945).
Vader Yao werkte als kok in 'Cafe Restaurant China', een collectief initiatief met enkele landgenoten. Zijn beroepsstatus evolueerde van boerenzoon, naar zeeman, naar kok.
Soms overviel hem een melancholieke stemming, heimwee en verlangen naar huis vulden zijn gemoed. Dan vertelde vader Yao aan zijn kinderen over zijn dorp, de warmte van zijn familie, de rijstvelden, de eeuwige boom, de uitzichten op de vallei, het bergachtig gebied. De bronnen van zijn primaire identiteit.
De kinderen nog te jong om dit sentiment te begrijpen waren gefascineerd door de beelden.
Zo herinnert Ming zich ook het verhaal dat bij zijn geboorte een pakje uit dat verre Oosten arriveerde.
Zijn Chinese grootouders vierden zijn geboorte met het opsturen van een paar rieten babyschoentjes. Een geboortegeschenk dat je niet vergeet.
Ook kreeg zijn vader met regelmaat flinterdunne luchtpostbrieven uit China van dorpsgenoten die om steun vroegen.
Gezien de moeite om in economisch slechte tijden voor zijn eigen gezin te zorgen waren deze verzoeken problematisch.

  Kontekst in China: de ouders van Yao, Opa en Oma Yu hadden drie zonen.
De oudste zoon zou volgens feodaal recht de landbouwgronden erven en bewerken om het eigen levensbestaan en dat van zijn ouders te waarborgen. De twee anderen zouden vertrekken. Migreren als consequentie van de feodale erfregeling en het tekort aan landbouwgrond en rijstterrasvelden in het bergachtig gebied.

* Qingtian is a county in southeastern Zhejiang Province, on the middle-lower reaches of the Ou River. The county is known from AD 711 and was named for its rich rice paddy fields. Population circa 360.000. Subtropical monsoon climate: annual average temperature 18.3 degrees. Hilly territory with many ravines. The county administration is based in Lishui, but its capital is Hecheng, also known as Qingtian City. Local dialect.

  Uit de studies van de Geschiedenis van Overzeese Chinezen is bekend dat er al eind 18de eeuw bewoners uit het gebied rond Qingtian vertrokken om werk en welstand te zoeken in andere continenten. De Yu familie en Yao moeten deze verhalen gehoord hebben. De migranten-pioniers die terugkwamen en die geslaagd waren kregen aanzien omdat zij bijdroegen aan de welstand van Quigtian-Stad en omgeving door het geld wat ze opstuurden en door er op latere leeftijd te rentenieren.

  Yao Kuon Yu, de tweede zoon, zou zijn leven in een nieuw continent gestalte geven. Alles loslaten en de kronkelende weg van 80 km te voet aflopen om beneden bij de Ou-rivier in Qingtian-Stad te wachten op een schip dat hem stroomafwaarts zou voeren naar de haven van Wenzhou. Daar opnieuw zoeken naar werk en een vrachtschip dat hem naar een nieuwe wereldhaven zou brengen. Hij arriveerde rond 1940 via Taiwan in Rotterdam. Omdat in Europa de WO II was begonnen waren verdere bestemmingen uitgesloten. Hij zou in Nederland blijven en volgde nu ook een emotionele impuls. Hij verloofde zich en trouwde een Nederlandse vrouw. Helena Anna Vermij en Yao Kuon Yu kregen vier kinderen, een dochter Ai Yo, en drie zonen Ming, Ijoming en Jimming.

   De terugreis naar China heeft hij enkele malen afgelegd. De Transsiberië Express, 's werelds langste spoorlijn, voerde hem over bijna 9.000 kilometer van Moskou, dwars door Rusland via Irkoetsk en Mongolië, naar de Chinese hoofdstad Beijing. Van Beijing is het nog eens circa 1800 km naar Qingtian.
Hij ging naar zijn dorp Tang Tou om familie terug te zien, te koesteren waar hij geboren was en zijn jeugd doorbracht, om uit te kijken naar een huis voor later, om er te rusten, te sterven en begraven te worden. Een verlangen dat paste in een Chinese traditie: verbonden blijven en zich herenigen met de dwalende geesten van de voorouders.
Wellicht genoot hij van de avontuurlijke reis langs eeuwenoude bezienswaardigheden, diverse landschappen en interessante culturen en De Grote Muur?

  Ook ten tijde van de culturele revolutie (1966-69) is hij teruggegaan. Er is hem toen iets overkomen waar hij niet over verteld heeft. Was er een traumatisch gebeuren waar hij niet kon over praten? De emoties te sterk voor woorden? Werd hij als een kapitalistische Westerling beschouwd en kreeg hij te maken met het regime dat op wreedaardige wijze kapitalisme, cultuur en intellectuelen wilde uitroeien?
 

Hij is er heen gegaan met twee koffers om zonder iets terug te keren. Graatmager alleen nog wat kleren om het lijf. Meestal bleef hij een paar maanden weg.
Nu bleef hij veel langer, mogelijk mentaal en materieel uitgekleed, gedwongen vastgehouden, werkplicht.
Hij zou er nooit over praten, hij zou nooit meer teruggaan. Deze ervaring zette een streep door het oerverlangen om er oud en begraven te worden.
Hij heeft de laatste reis als een geheim in zijn hart gedragen. Yao is in Amsterdam overleden op 04/04/1987.         

  De queeste, een geografische en psychologische zoektocht. Een 27 tal jaren na zijn dood spelen in het hoofd van zijn zoon Ming vele vragen: hoe ziet het dorp van zijn vader eruit? heeft hij er een huis en graftombe voorbereid? is er nog familie? is er een voorouderschrijn? Ook leeft de behoefte om eer en respect te tonen voor de onderneming die zijn vader ooit ondernam. Een vader die continenten en culturen overbrugde. In zijn plaats nú iets afronden.

  Helpende handen.
Rudy hielp in het definiëren van het Chinese karakter voor Yu, wist het geografisch gebied te bepalen en tipte de organisatie.
Ijoming Yu, de jongere broer van Ming kon helpen om de herinneringen aan vader scherper te krijgen.
Mi Ying Chen, inspireerde met haar zoektocht in China en Taiwan naar haar Chinese vader.
Mowah Yong, zijn vrouw Lily en dochter Puyu. Zij vergezelden ons vanaf Wenzhou naar Qingtian en naar het dorp Tang Tou. Lily was de ideale steun als tolk Engels-Chinees, Mowah was zowel vertaler als cameraman.
De organisatie voor Overzeese Chinezen in Rotterdam en Qingtian. De organisatie Qingtian Municipal Federation of Returned Overseas Chinese speelde een perfecte rol, hun onderzoekswerk vooraf en ontvangst ter plaatse waren grote klasse. Speciaal dank aan Yan Kiao Hai / Danny. www.qtxql.com


Tekst en foto's Bert Van Puyenbroeck.
November 2014

  Het bezoek.
   In de ochtend van 14 oktober 2014 werden we ontvangen door vier leden van de organisatie Qingtian Municipal Federation of Returned Overseas Chinese waaronder een woordvoerder, een specialist stamboomonderzoek, een fotograaf, aangevuld met een tv cameraman voor CCTV. Twee neven waren aanwezig, waarvan de oudste met het familie-stamboomboek. De namen en karakters uit het stadsarchief werden vergeleken met het familieboek. De gegevens bleken elkaar te bevestigen. Ming herkende in de karakters zichzelf en zijn familie. De aanwezige neven waren 'echte' neven en het geboortedorp een realiteit.
    Na de aangeboden lunch reden we onder de aanwijzingen van de oudste neef (hij is 63 jaar en heeft een zoon in Rome en een in Barcelona) naar Tang Tou. Een lange kronkelende weg voert het gebergte in. De slingerende weg zo'n 80 km lang passeert andere dorpen, klimt en toont valleien, hier en daar liggen rijstterrassen en graven. De weg versmalt en eindigt op een plateau waar we parkeren. Op het hoogte punt ligt een perfect onderhouden Boeddhistische tempel die van de familie Yu is. Het eerste wat we doen is de tempel bezoeken waar de twee neven kaarsen en wierook aansteken. Als we weer buiten komen wordt vuurwerk afgestoken. Vanaf het plateau kijk je op de vallei en het dorp. Er staan aan elkaar geschakeld en op verschillende hoogte zo'n 16 tal houten huizen. Op een tweetal nieuwe huizen na is alles oud en deels ook vervallen. Zowat het elft van de huizen is onbewoond, doch nog vrijwel ingericht. Ze zijn achtergelaten of wachten op de terugkeer. In de andere huizen wonen oudere dorpsbewoners, mannen en vrouwen die er en zeer eenvoudig leven leiden. Op een van de terrassen wordt rijst geschud die droogt in de zon. Het dorp is sprookjeachtig, magisch, niet meer van deze tijd en daarom aangrijpend. Hier is Yao opgegroeid en staat er zijn huis waarvoor de drie neven nu poseren. De inrichting is er nog en ligt onder een dikke laag stof. Met verbazing nemen we de beelden op en wandelen in het dorp en kijken in enkele huizen.
    Het is ontroerend om een zo simpel dorp te zien: de glans van eenvoud. De rijkdom bestaan in zijn unieke authenticiteit. Zelfs de Chinezen van de organisatie waren geïmponeerd omdat ze zoiets simpel en onaangetast niet eerder gezien hadden. Hier bestaat de verloren tijd. Je zou wensen dat dit 'heiligdom' van de Yu-familie en Yu-voorouders bewaard blijft. Een wonder dat dit miniatuur dorp bestaat, een historische parel in het continent dat zich het snelst ontwikkelt.